Holocaust krakowskich Żydów
Osobne restrykcje dotknęły ludność żydowską. W 1941 utworzono na Podgórzu getto dla Żydów. Przebywało w nim około 20 000 osób, w warunkach urągających godności ludzkiej. W czerwcu 1942 rozpoczęła się sukcesywna akcja eksterminacji ludności getta. Najpierw wywieziono 5 000 osób do obozu zagłady w Bełżcu, w październiku wysłano następne 7 000 osób, a w 1943 getto zlikwidowano całkowicie, mordując na miejscu około 2 000 Żydów, resztę zamykając w założonym w Krakowie, w dzielnicy Płaszów, osobnym obozie koncentracyjnym. Hitlerowskie ludobójstwo dokonane na ludności żydowskiej w Krakowie, zniszczyło tkankę kulturowo-społeczną miasta, gdzie od wieków procent ludności semickiej był znaczny, sięgając przed wojną 1/6 mieszkańców (około 55 000). Wśród uratowanych, znaczna część zawdzięczała życie niemieckiemu przedsiębiorcy Schindlerowi, prowadzącemu w Krakowie fabrykę metalową, który zatrudniając w niej Żydów, ochraniał ich przed wywózką z miasta, a następnie ponad 1 000 osób „wykupił” od władz niemieckich, wywożąc ich na Morawy.