Kraków po odwilży 1956 roku
Życie kulturalne w Krakowie, po okresie żywiołowego odrodzenia w pierwszych latach powojennych i następnie zahamowaniu w okresie stalinowskim, nabrało znowu rumieńców po odwilży październikowej z lat 1956 - 1957. Powstały wtedy liczne kabarety i amatorskie teatry, które na wiele lat wpisały się w miejski krajobraz. Na fali tejże odwilży powstał między innymi teatr Cricot 2, który w latach 70-tych i 80- tych zdobył światową sławę, dzięki wizjonerskim i odkrywczym przedstawieniom Tadeusza Kantora („Umarła Klasa”, „Wielopole, Wielopole”, „Niech szczezną artyści” i „Dziś są moje urodziny”). W tym też czasie powstał kabaret „Piwnica pod Baranami”. Za ich przykładem powstają nowe teatry i kabarety. Teatr „STU”, „38”, zespół „Pod Budą” były właściwie w całości zespołami studenckimi, zdobywającymi liczną publiczność świeżością kreacji i odwagą w wypowiadaniu treści, kontrolowanych skrupulatnie przez cenzurę. W latach 60-tych zainicjowane zostają ważne wydarzenia artystyczne, które jak się okazało weszły w trwały i cykliczny związek z Krakowem. Biennale Grafiki (obecnie triennale), Festiwal Filmów Krótkometrażowych oraz Festiwal Piosenki Studenckiej, to do dzisiaj jedne z ważniejszych wydarzeń dla różnorodnych środowisk artystycznych.